Strawność energii wśród 23 źródeł DDGS podawanych trzodzie chlewnej

Badania prowadzone w Laboratorium żywienia monogastrycznego imienia Hans H. Steina przy Uniwersytecie Illinois pokazują, że ​​koncentracja energii w podestylacyjnym suszu zbożowym (DDGS) jest silnie uzależniona od sposobu przetwarzania, oraz że większość zmian jest związanych z zawartością włókien i ilości dodanych substancji rozpuszczalnych.

DDGS jest produktem ubocznym sektora etanolu i jest często używany jako ekonomiczne źródło energii i białka w diecie świń.

Konwencjonalne DDGS zawiera około 27 procent białka surowego, 10 procent tłuszczu, dziewięć procent kwaśnego włókna detergentowego (ADF) i 25 procent obojętnego włókna detergentowego (NDF). Stężenia energii strawnej (ES) i energii metabolicznej (EM) w konwencjonalnych źródłach DDGS wynoszą w przybliżeniu odpowiednio 3,500 kcal oraz 3,350 kcal na kg. Istnieje jednak znacząca różnica w sposobie wytwarzania DDGS z poszczególnych roślin. Przykładowo, w ostatnich latach zakłady produkujące etanol rozpoczęły ekstrakcję oleju z DDGS do celów sprzedaży w przemyśle biopaliwowym. Powoduje to powstanie DDGS o zawartości tłuszczu zmniejszonej do około sześciu do dziewięciu procent, co może prowadzić do obniżenia ES i EM.

Karmienie świń składnikami o obniżonej zawartości ES i EM w stosunku do konwencjonalnych DDGS może powodować spowolnienie tempa wzrostu. Czyniłoby to DDGS paszą mniej opłacalną. Przeprowadzono eksperyment mający na celu określenie zmienności poziomu ES i ME w DDGS wytwarzanych w stanie Illinois i jego okolicach.

Projekt doświadczenia

W doświadczeniu wykorzystano łącznie 23 źródła DDGS. Próbki DDGS pobierane były w zakładach produkujących etanol w całej środkowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych: jedenaście w Illinois, cztery w Indiana, cztery w Iowa, dwa w Missouri i dwa w Wisconsin.

Opracowano dietę podstawową składającą się z kukurydzy, minerałów i witamin. Każda z diet eksperymentalnych zawierała 40 procent jednego z 23 źródeł DDGS dodanego do diety podstawowej kosztem kukurydzy. Diety te następnie podane zostały 24 kastrowanym wieprzom w fazie wzrostu, o średniej początkowej masie ciała wynoszącej 28,1 kg. Każdy kastrowany wieprz otrzymywał osiem różnych źródeł DDGS w taki sposób, że żaden nie otrzymał tego samego źródła DDGS więcej niż jeden raz.

Wyniki

Zawartość surowego białka w DDGS wahała się od 24,58 do 32,21 procent, ze średnią na poziomie 29,94 procent (Tabela 1). Zawartość tłuszczu, wyrażona jako ekstrakt eterowy hydrolizowany kwasowo, wahała się w zakresie od 5,25 do 10,58 procent, ze średnią na poziomie 7,92 procent. Stężenie ADF wahało się od 8,38 do 19,08 procent, ze średnią na poziomie 13,58 procent, zaś stężenie NDF wahało się od 23,42 do 33,26 procent ze średnią na poziomie 28,42 procent.

Zawartość skrobi wahała się w zakresie od niewykrywalnego do 6,60 procent, z wartością średnią na poziomie 1.33 procenta.

Energia całkowita wahała się w zakresie od 4.335 do 4.934 kcal na kg, ze średnią na poziomie 4.556 kcal na kg.

Zmniejszone średnie stężenie tłuszczu w tych źródłach DDGS w porównaniu z konwencjonalnym DDGS wskazuje, że z większości z tych źródeł wyekstrahowano – w różnych ilościach – olej. Po wyekstrahowaniu tłuszczu proporcjonalnie zwiększyły się stężenia innych składników odżywczych. Wydajność fermentacji skrobi również różniła się znacząco wśród poszczególnych zakładów produkujących etanol.

Gęstość w stanie zsypnym wynosiła od 368 do 548 g na litr, przy średniej na poziomie 482 g na litr, zaś rozmiar cząstek wynosił od 266 do 930 μm ze średnią 589 μm. Obserwacje te wskazują, że źródła DDGS różniły się pod względem ilości składników rozpuszczalnych dodanych do destylowanych ziaren.

Energia strawna w 23 źródłach DDGS wahała się w zakresie od 3.145 do 3.786 kcal na kg suchej masy , średnio 3.474 kcal na kg masy suchej . Energia metaboliczna wahała się od 2.880 do 3.598 kcal na kg suchej masy, ze średnią 3.173 kcal / kg suchej masy. Średnie wartości są niższe niż wartości dla konwencjonalnych DDGS zaobserwowane w poprzednich badaniach.

Na podstawie stężenia popiołów, wartości energetycznej brutto, NDF i ligniny, a także gęstości w stanie zsypnym i wielkości cząstek, byliśmy w stanie wygenerować średnio dokładne równania predykcyjne dla energii destylacyjnej oraz energii metabolicznej w DDGS. Mimo że zawartość tłuszczu różni się wśród źródeł DDGS, nie stanowiła ona elementu równań.

• ES = –688,58 – 6,11*popiół + 0,69*GE + 3,06*NDF – 7,89*lignina + 1,44*gęstość w stanie zsypnym – 0,26*wielkość cząstek (r² = 0,78)

• ME = –784,30 – 7,88*popiół + 0,67*GE + 5,48*NDF – 6,80*lignina + 2,22*skrobia– 0,48*wielkość cząstek (r² = 0,74)

Główne wnioski

Stężenia ES i EM w DDGS różnią się znacznie ze względu na różnice w technikach przetwarzania. Średnie wartości dla ES i EM były mniejsze niż wartości dla konwencjonalnych DDGS określone w ramach poprzednich badań.

Zawartość włókna i ilość substancji rozpuszczalnych dodanych do DDGS w głównej mierze odpowiadały za zmienność ES i EM wśród źródeł DDGS w niniejszym badaniu.

Naukowcy dodają, że byli oni w stanie wygenerować średnio dokładne równania predykcyjne dla ES i EM w DDGS, ale w celu wyprowadzenia dokładniejszych równań konieczne będą dalsze badania.

Niniejsze sprawozdanie opiera się na niepublikowanych badaniach przeprowadzonych przez S.M. Curry and H.H. Stein.

Listopad 2014

Źródło: thepigsite.com